Pedojagers

Wat zijn pedojagers?

Bij pedojagen, ook wel pedohunt, doet iemand zich voor als minderjarige en lokt een volwassen persoon naar een locatie voor een (seks)date. Op de locatie wordt de verdachte persoon dan bedreigd, mishandeld, afgeperst of via social media aan de schandpaal genageld. Dit is spelen voor eigen rechter (eigenrichting) en dat is verboden. Soms wordt de persoon hierna overhandigd aan de politie.

Klopt het woord ‘pedojagen’?

De term pedojagen of pedohunt doet lijken alsof men op pedofielen jaagt, maar dit klopt meestal niet.

Pedojagers doen zich meestal voor als een kind net onder de zestien jaar, de wettelijke leeftijdsgrens voor seksuele contacten. Maar dat zijn pubers, terwijl de betekenis van een pedofiel is dat deze zich aangetrokken voelt tot kinderen die nog niet in de pubertijd zitten. Uit onderzoek is ook al bekend dat de meeste daders van seksueel kindermisbruik geen pedofiele voorkeur hebben.

De meeste pedofielen plegen nooit misbruik. Het woord ’pedojagers’ is daarom stigmatiserend. Wanneer je zou jagen op een man die vrouwen lastig valt, noemen we dit ook niet ‘heterojagen’. 

Men jaagt dus niet op pedofielen maar op mensen die een seksdate willen met een juridisch te jonge minderjarige; een kind.

Wat vindt de politie van ‘pedojagers’?

De federale politie en experts hebben herhaaldelijk laten weten niet blij te zijn met de acties van pedojagers. De manier waarop pedojagers werken, maakt het lastig om de verdachte te vervolgen. De jacht op vermeende kindermisbruikers leidde tot meerdere valse beschuldigingen, geweld en zelfs dodelijke slachtoffers. Het verzamelde bewijs is vaak ook niet bruikbaar. Het kost de politie daardoor veel extra werk dat ten koste gaat van concretere kindermisbruikzaken waar ze al mee bezig waren.

Heb je een serieus vermoeden van kindermisbruik, ga dan niet zelf aan de slag, maar geef je vermoeden door aan de politie.